Wat neem je mee?

"Wat neem je mee?" klonk het door de centrale hal van het ROC van Twente tijdens de CvI-conferentie. Het lied werd samengesteld op basis van de tweets met de hashtag #cvimc. Een goede vraag. Teruggekomen bij het eigen ROC zullen de collega's wellicht iets vergelijkbaars vragen. "Wat heb je meegenomen?"

Als het aan Wenger, Trayner en De Laat (2011) ligt, dan is een conferentie een eerste stap op weg naar waardecreatie. Een eerste stap die gevolgd kan worden door verdere verkenning van praktijken of verdieping van kennis. Een verdere verkenning is al mogelijk door de tweets van de conferentie te raadplegen en eventuele hyperlinks te volgen.

Het onderstaande schema laat zien dat er meerdere vormen van waarde gecreëerd kunnen worden vanuit een conferentiebezoek. Volgens de auteurs zijn het vooral communities die, verbonden door een professie of domein, kennis delen en ontwikkelen vanuit een behoefte om te leren. Daarbij worden verschillende cycli doorlopen. Een conferentiebezoek van van onmiddelijke waarde zijn. Maar het is ook mogelijk dat er tijd en moeite gaat zitten in de waardecreatie. De potentiële waarde vereist nadere verkenning. De toegepaste waarde vereist toepassing in de praktijk. Een moeilijke opgave daar implementatie van nieuwe zaken een weerbarstig proces is. Gerealiseerde waarde is een geruststelling, daar de investering aantoonbaar de moeite waard is. De laatste cyclus heeft betrekking op het hele systeem of ontwerp. Getuige de gebruikte stippellijntjes is de vijfde cyclus, de reconceptualisering of het reframen van de waarde, geen ultiem streven op zich, zoals dat bijvoorbeeld wé het geval is bij de laatste fase van het INK-model: excellentie.  Volgens Wenger c.s. is het model niet hiërarchisch bedoeld.